دلم برای تو امشب بهانه می‌گیرد                             

همیشه سینه ی عاشق شبانه می گیرد

از آنچه در دل من محرمانه می سوزد                      

اگر که سنگ بفهمد زبانه می گیرد

زمان برای جدایی زمینه می سازد                            

دلم ز دست زمین و زمانه می گیرد

منی که سخت ترین مرد این تَنستانم                         

بدون تو، نفسم کودکانه می گیرد

نه آفتاب، نه آبی، نه دانه ای- ای خاک!                  

امید در دل من کی جوانه می گیرد؟

صدای خِش خِش این نامه های پاییزی                    

از آشیانه ی هجران نشانه می گیرد...

بیا که هر چه غزلهای تازه می خوانم

شب است و باز دل من بهانه می گیرد      1375

                                                  یکی ازپاییزهای دلتنگی برای دلبرو

                                                           دوست دیرینه ام:استاد احمدعزیزی