بسم الله الرحمان الرحیم

یادآوری ها

1.بدون شک رفتارتک تک شیعیان در تعجیل یا تاخیر زمان ظهور تاثیر دارد. چنانکه خود حضرت نیز تنها علت محبوس بودن امام از ملاقات با امت خود را در همین رفتارهای ناپسند دوستان اعلام فرموده اند: «مایحبسنا عنهم الا مایتصل بنا مما نکرهه ولانوثره منهم»این مطلبی ست که اگر حقیقتا باور کنیم؛ منشأ تحول بزرگی درما می شود.

2.بزرگترین حسرت بعد ازمرگ دراین است که: وای! من چقدر درمورد حجت خدا کوتاهی کردم!!! أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ ـ 39زمر

3.طبق روایات، کسانی که درعصرغیبت و غربت امام زمان عجل الله تعالی فرجه  دل به امام میسپرند وجزو منتظران وزمینه سازان ظهور میشوند؛ از همه ی مردم تاریخ، در تمام زمان ها ، افضل خواهند بود. همچنین ـ باز طبق روایات ـ  چنان کسانی درعصر ظهور، (و برزخ وقیامت) درمرکز عشق و ارادت عجیب جهانیان واقع میشوند. همان گونه که اصحاب سیدالشهدا علیه السلام نیز بعد از کربلا، درکانون عشق و ارادت جهانیان قرار گرفتند. 

4.درمبحثی که تحت عنوان الگوریتم ظهور(فایل صوتی) خدمت دوستان داشتیم؛ گفتیم : یکی از نقاط فرج( نقطه هایی که ضربان ظهور بالا می رود واحتمال وقوع آن بسیاراست) درهمین سال آینده یعنی1400 است. هرچه هست؛ بدون هیچ گونه شک و تردیدی باید گفت: ازاین سال به بعد، زمینه های  ظهورِ ناگهانی امام ایجاد خواهد شد؛ و این چیزی ست که طبعا شیعیان حقیقی را به تکاپوی بیشتری می اندازد... چه باید کرد؟ ازکجا آغاز کنیم...

ازکجا آغاز کنیم؟

در طریق الی الله، به ویژه درمسیر مهدویت ـ گذشته از پیش نیازهایی مثل اخلاص و عزم جدی ـ شرط اول قدم این است که یک الگوی کامل پیداکنیم. چون طریق مهدویت، زیرآتش مستقیم حزب ابلیس علیهم اللعنه است، و خدا می داند تمرکزی که شیاطین بر مهدویون دارند، بر هیچ گروه دیگرندارند.....                                                                                                                                                             به هرحال، دراین مسیر پرخطر، سرخود نمیشود حرکت کرد. باید سالک کامل و استاد خالص وراه رفته ای را پیدا کنیم که حقیقتا ذوب در امام شده باشد.                                                                          یکی از بهترین الگوهای روشن ومطمئنی که ما میشناسیم؛ همان مرحوم قدرت الله لطیفی نسب است که قبلا وبه طور خلاصه ایشان را معرفی کردیم ودریکی از مقالات، آدرسی را جهت آشنایی بیشتر گذاشتیم:   http://jamkaranevesal.blogfa.com                                                                                                                                                   

دو ویژگی مهم مرحوم لطیفی این است که: اولا ایشان مورد تایید و ارادت غالب مراجع تقلید، ازجمله امام خمینی ره، و آیات عظام: مرعشی نجفی، میلانی، صافی گلپایگانی، وحید خراسانی و...بوده اند. ثانیا تشرفات مکرر ایشان به محضرامام عصر علیه السلام، برای مراجع یادشده وبرای بسیاری دیگر از علما و خواص شیعه، کاملا ثابت شده است، و می توان گفت که ایشان تربیت شده ی  خود امام مهدی علیه السلام بوده اند!                                                                                                                                                                                                                                                       

حال آنچه تقدیم می شود نیز برگرفته ازتوصیه ها وآموزه های مرحوم لطیفی ست:

گام اول:

ابتدا توجه کنیم: این حرف هایی که الان ماداریم میزنیم با آن تعلیمات و اسراری که اصحاب المهدی درحال آموختن آن هستند، سالهای نوری فاصله دارد. ما واقعا خیلی عقب افتاده ایم. هنوز جامعه ی عمومی شیعه  ـ به استثای خواص وخوبان آن ـ خیلی گیج است؛ خواب است؛ هنوزبیداری مهدوی حاصل نشده است؛ و به همین خاطراست که هیچ گونه عزم و مطالبه ی جدی و درخور توجهی دراین میدان به چشم نمی آید. حال  علت این گیجی و عقب افتادگی امثال بنده درچیست؛ و رهیافت اساسی برای عبور ازاین مرحله کدام است؟

اگر پاسخ دقیق این پرسش را می خواهید؛ لطفا دراین حکایت که مرحوم لطیفی به نقل از یکی ازدوستان خاص خود نقل کرده اند دقت کنید:

«....آمدم که بیفتم روی پاهای مبارک حضرت و ببوسم ، حضرت ناراحت شده و فرمودند این کار را نکن وبلند شدم که دست مبارک ایشان را ببوسم و ایشان هم پیشانی من را بوسیدند و در همان حالی که گریه می کردم عرض کردم :

آقا جان؛ چرا شما تشریف نمی آورید؟ آخه علت چیه این همه دوستان تون شب و روز دعا و ناله می کنند و ضجه می زنند و همیشه دعاهاشون برای فرج شما طنین اندازه... و همین طور از این عرائض خدمت آقا داشتم حضرت[با بیان شیرین خودشان این مطالب را به من تفهیم] فرمودند که:

بله اینها دعا می کنند اما دعاهایشان به اجابت نمی رسد!! عرض کردم که آخه چرا آقا جان به اجابت نمی رسد مگه چه چیزی در اینها (در ما) هست که دعاهای ما به اجابت نمی رسد ؟ آقا فرمودند شما غافلید و نمی دانید که شماها غذای خالی از شبهه نمی خورید؛ و کسی که غذای شبهه ناک و ناپاک بخورد مسلم است که دعایش مستجاب نمی شود خداوند از کسی قبول می کند که غذاش پاک و پاکیزه باشه، هم از جهت ظاهر و هم از جهت باطن.                                                                                                                                                                                                                   عرض کردم آقاجان ظاهرش چیه و باطنش چیه ؟ فرمود ظاهرش این ست که اکثر این ذبیحه هائی که در شهرها هست و دوستان ما می خورند شرعی نیست( یعنی حرام می خورند )و اکثر این غذاهائی که پخته و طبخ می شود چون بدون توجه و یاد خدا طبخ شده، نیم خورده شیاطین می شود؛ و آنها این غذاها را می خورند و آلوده می شوند،  و علاوه بر امراض روحی ـ که دعاهایشان مستجاب نمی شود ـ مبتلا به امراض جسمی هم می شوند . علاوه بر آن  الآن همه چیز در دنیا مخلوط شده یعنی همه این باغات و زمین های کشاورزی و چیزهای دیگه اینها همه مخلوط به حرام شده و غذای شبهه ناکیست که می خورند و سبب می شود قلبها یشان تیره می شود و دعاهایشان مستجاب نمی گردد؛ و نفس شان بیشتر به سمت هواهای نفس اماره و نفس شیطانی مایل می شود و به چیزهائی که به طرف باطل و شیاطین می رود مایلند تا به طرف خدا ؛ و از این قبیل مطالب می فرمودند ..
می گفت عرض کردم که آقاجان پس دوستان و شیعیان شما چه بکنند و ما چه خاکی به سرمون بریزیم حضرت فرمودند : اگر این نبود که دوستان ما، محبت و ولایت و دوستی نسبت به ما خانواده دارند؛ اینها هم در ردیف کفار و منافقین در می آمدند؛ (اما) آن محبت و آن ولایت، تا حدود بسیار زیادی اثر سو این غذاها را می برد و به خاطر توجهات و محبت و ولایتی که به ما دارید (و نیز)به خاطر آن بسم الله ها و  ادعیه ها که در وقت غذا و طبخش شما می گوئید خداوند بسیار از اثرهای سوء غذاها را بر می دارد» 

یادآوری

1.نظیرچنین فرمایشی را به مرحوم علامه میرجهانی هم فرموده بودند. با این تفاوت که در پاسخ " چه باید کرد؟" حضرت، این توصیه را هم فرموده بودند:

                                                 «برای استجابت دعا، هنگام سحر بیایند»....

                                          (این ماجرای دوم را شاگرد علامه میرجهانی نقل می کردند.)

2.فرمایش حضرت(که ایشان به بیان خودشان بازگو کرده بودند)، کاملا با آیات و روایات دیگر هم تطبیق می کند. چنانکه درروایات آمده است: «اگر کسی لقمه ای ازحرام بخورد؛ تا40روز دعایش مستجاب نخواهد شد. » پس درواقع، لقمه های ناپاک، مجاری ملکوت را بر انسان می بندد؛ و این همان چیزی ست که منشأ بیماریهای فکری و روحی وجسمی  خواهدشد. به همین خاطر، قرآن کریم به تمام رسولان خود ابتدا توصیه می فرماید که غذای طیب بخورید و عمل صالح انجام دهید« یاایهاالرسل کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا».حاکی ازاینکه : اگر غذایتان طیب نباشد اصلا توفیق بر فکر صالح و عمل صالح هم نخواهید یافت. همچنین یکی از اصلی ترین پیامدهای غذای ناپاک دراین است که: امیال نفسانی و هواهای شهوانی را درانسان فعال میکند؛ و همین باعث نوعی گیجی وتشتت درونی خواهد شد(چون آستانه ی ملکوتی و استعداد توحیدی انسان را به شدت ضعیف میکند). 

3.همانطور که در تشرف بالا آمده است: یکی از راهکارهای طیب شدن غذا این است که درهنگام طبخ آن (با حالت وضو) اذکار و دعاها (و سوره هایی مثل چهارقل وآیت الکرسی و سوره قدر وصلوات) را زمزمه کنیم و به هنگام تناول آن نیز بسم الله و ذکرهای مخصوص را حتما داشته باشیم.