(سخن کوتاهی با جاماندگان)

معلم مهربانی را در نظربگیرید که دریک امتحان شفاهی، ابتدا سوالات سخت می پرسد. وقتی میبیند اکثردانش آموزان توان پاسخ ندارند، کم کم شیب سولات را ملایم میکند. اما بازهم عده ی زیادی گیج می زنند، و لذا باز هم معلم مهربان سوالات را ساده و ساده تر میکند؛ تا آنجا که دست آخر خودش به کمک دانش آموزان عقب مانده میاید و آنقدر سوالات را ساده وشیرین وگویا مطرح میکند که دیگر فقط اسمش سوال است وگرنه درواقع وعملا نوعی آموزش جدید است؛ تا بدینوسیله، هم دانش آموزها چیزی یاد بگیرند و هم خیر سرشان درامتحان قبول شوند. دراین جاست که اگر کسی باز هم گیج بازی در بیاورد وقبول نشود واقعا یک عقب مانده(بخوانید: جامانده)ی به تمام معناست و قاعدتا رفوزه خواهد شد.
میخواهم بگویم: خداوند مهربان هم وقتی دید اکثریت مسلمانان در بزرگ ترین امتحان تاریخ، یعنی«عاشورای61هجری» مردود شدند؛ فورا امتحان را تمام نکرد[1] ؛ بلکه خداوند مهربان، این امتحان را تا پایان تاریخ ادامه داد(کل یوم عاشورا)؛ منتهی، شیب این امتحان را دائم کم و کم تر کرد تا بالاخره رسید به اربعین امروز! دراین جا دیگر نه شمشیر وشهادت و نه اسارت و نه هیچ زحمت وخطر قابل ملاحظه ای وجود ندارد. حتی زحمت هایی که در سفرهای تا 20ـ 30سال قبل هم بود برداشته شد..بله این امتحان نهایی آنقدر ساده وشیرین شده است که دیگر قدم به قدم از شما باشربت وشیرینی و تغذیه های رنگارنگ پذیرایی هم می کنند! اگر خسته شدید وضعف کردید فورا مشت و مالتان هم میدهند!....دیگر از این ساده تر نمیشود. (خب البته یک مقدار زحمت وخطر احتمالی هم  وجود دارد . ولی اگر  این هم نباشد که دیگر  "امتحان" نیست)

اما هشدار!

وقتی امتحان به اوج سادگی وشیرینی رسید؛ معنایش این است که«این آخرین فرصت است!»