آی قحطی زده ها! انسان ها! یوسفی هست دراین زندان ها...
عصربد گرچه بَتَر خواهد شد
این سیه نامه، سحر خواهد شد
گرچه بد گفته و بد می بینم
من به پایان بشر خوش بینم
هرشبی صبح امیدی دارد
"عصربد" نیز نویدی دارد
بعدازین عصر که درخسران است
عهد ما عهدِ خودِ انسان است
آی انسان که تورا گم کردیم!
ما به تقویم توبرمی گردیم
عصرِ تاریخِ سفالی طی شد
نقش بر کوزه ی خالی طی شد
این تَنستان به هدف خواهد رفت
نه به فرجام علف خواهد رفت
آی انسانِ به گِل مانده هنوز!
پشت دروازه ی دل مانده هنوز!
نکند صرف سفالان بشوی
طعمه ی دشت شغالان بشوی
این نه هنگام تنزل باشد
عصر ما عصر تکامل باشد
می شودما به خدا برگردیم
وقراراست! که ما برگردیم
****
عصر پایان بشر نزدیک است
صبح انسان چقدَر نزدیک است!
صور،دردست ملک آماده
نقش ها درملکوت افتاده
این همان مرحله ی پایان است
وخدا منتظر "انسان" است
نکند در دلتان غم باشد
نکند شادی تان کم باشد
های! آیینه ی شاهنشاهی
صورتی بهتر ازین می خواهی؟
به خدا چشم تو واخواهد شد
دل ماجای خدا خواهد شد...
چون خدا در دلِ آدم باشد
می شود چیزِ دگر کم باشد؟!
مدح انسان که بگفته ست اینسان:
«قلبُ المؤمنِ عَرشُ الرحمان»!؟
****
ما جنینیم وپلیدی داریم
جشن میلاد جدیدی داریم
بازکن صفحه ی تقویم ات را
گوش کن سوره ی تکریم ات را
عطر گل وقت سحر می بارد
سحر این سوره شنیدن دارد
تپش جان جهان گوش کنید!
از رگ گردنتان گوش کنید
ایها الناس! چرا غم دارید؟
تاخدا هست چه ماتم دارید؟!
دنیا قصه ی تکراری نیست
هدف از قصه، گرفتاری نیست
آب در چشمه ی معنایی هست
آخرِ قصه خبرهایی هست
تا دراین پیله واین پنداری
این چنین نیست که می پنداری
عالم پیر،جوانی دارد
عید نوروزِ جهانی دارد
دلِ من! آینه راسر زده ای؟
بازشو! باز که چنبر زده ای!
سفره کو؟آینه؟ قرآن ؟شب بو؟
عیدشد!...سفره ی نوروزت کو؟
خبر فجر به بامت نرسید؟
بوی یوسف به مشامت نرسید؟
شک دراین کوزه ی خالی کردی؟
توهمینی؟! چه خیالی کردی؟
چشمه ای هست دراین آبادی
ازچه رو تشنه به خاک افتادی؟
آی قحطی زده ها! انسان ها!
یوسفی هست دراین زندان ها...
مهدی مشکات/1394
قسمت دوم این مثنوی در صفحه بعد
