بسم الله الرحمن الرحیم

سیمرغ عطار رمز ظهور است/ تک تک محبان، مثل خرده خرده های طلا هستند؛ اگر جمع شوند گنج می شوند/ هزاران تکه ابر درآسمان اگر پاره پاره باشند بارانی درنمی گیرد اما اگر به هم بپیوندند باران  رحمت الهی می بارد. بله رمز ظهور امام به همین سادگی ست. چنانکه خودشان فرمودند:

«اگر شیعیان ما بر محور "وفای به عهد" ، "اتحادقلوب" پیدا می کردند هیچ تاخیری در ملاقات ما به وجود نمی آمد! وسعادت دیدار ما سراسیمه! به سوی آنان می شتافت؛ آن هم درحالی که به حق معرفت و صدق واقعی راه پیدا کرده اند!! »

حال چه کنیم؟

اولین کاری که می توانیم بکنیم این است که روی همین جملات بالا خوب فکر کنیم. این آدرس ظهور است؛ وقتی به آدم آدرس می دهند اولین کاری که می کند حواسش را شش دانگ روی همان نشانه ها متمرکز می کند . چون یک اشتباه کوچک، مسیر انسان را به ناکجاآباد می کشاند. پس بیایید روی همین نشانه ها کمی فکر کنیم

 بدون شک اگر  همه دوستان در شهرهای مختلف، دور هم جمع شویم و«حلقه های محبت» را بر محور همین دو مطالبه ی امام (:وفای به عهد ـ اتحاد قلوب)تشکیل دهیم؛ و انگاه  پس از پژوهش و تحقیق جدی، الزامات آن را به اصول راهبردی و مرامنامه ی خود تبدیل کنیم؛ دراین صورت، مطمأن باشید که اولا خود امام عقول وقلوب ما را هدایت می کنند و به نتیجه های درخشانی خواهیم رسید؛ ثانیا اگر روی نتیجه هایی که به دست می آید، حقیقتا و با اخلاص  جدی پایداری کنیم به مراتب عالیه ی عرفان عملی وبه مقام صدیقین خواهیم رسید چنانکه در پایان جمله ی امام نیز این وعده داده شده است. 

یک راهنمایی 

اگر یک نخ از پیراهن مبارک امام به شما بدهند چطور با آن رفتار می کنید؟ دقیقا همان طور، وبلکه بسیار بهتر از آن باید با دوستان امام زمان رفتار کنیم. هرکدام از ما باید برادر مهدوی مان را دقیقا مثل فرزند امام بدانیم. فکرش را بکنید! اگر دوست شما فرزند خود حجة بن الحسن علیه السلام باشد! با او چطور رفتار می کنید؟ برای او چکار می کنید؟...آری اگر واقعا تشنه و طالب خدمت به امام هستیم، از این لحظه به بعد نگاه و رفتارمان به همدیگر می بایست سرشار از محبت و تقدس باشد. همدیگر را  واقعا(واقعا!) مقدس بدانیم چون قلبی که محبت امام مهدی در آن باشد درواقع پاره ای از تن مطهر امام و پرتوی از خورشید مقدس ان حضرت است.

وقتی دست ارادت به سوی امام دراز می کنیم وادعای محبت و چاکری می کنیم، مسلما باید آزمون پس بدهیم. یکی از اولین آزمون ها هم همین است که ببینند با دوستان مهدوی خودمان چطور معامله می کنیم؟ نسبت به مشکلات آ ن ها چقدر تعهد داریم؟(لیبتلی بعضکم ببعض!)ما اگر نتوانیم تعهد ومحبت لازم نسبت به  دوست امام داشته باشیم، یقینا نسبت به خود آن حضرت هم  وفای به عهد، و صدق ومعرفت لازم را نتوانیم داشت(: اجتماع من القلوب فی الوفاء بالعهد علیهم!) این راز و آزمون مهمی ست که در روایات متعددی هم بیان شده است ...

حاصل آنکه :

ایثار، مواسات، مؤاخات، مصافات...این ها کلید های ظهور انفسی وآفاقی امام است والبته از سخت ترین گردنه های این راه هم همین رعایت حقوق برادران دینی ست که طبق روایت ابن مهزیار(در تشرف معروف)، یکی از علل دوری گزیدن امام مهدی از شیعیان نیز در همین بی توجهی ما به حقوق برادران دینی ست.قرآن کریم هم میفرماید«انماالمومنون اخوة» کلمه ی"انما" به اصطلاح از "اداة حصر" است. یعنی اگر ما  واقعا باهمدیگر برادر نباشیم واقعا مومن نیستیم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عزیزان! حرف بسیار است. امثال بنده هم همگی معمولا آماده ی حرف زدن هستیم...  وقت تنگ است، درنگمان خیلی طولانی شده،  ازخدا بخواهید فردا شرمنده ی امام نشویم. راستی ما برای امام حی خود کاری نکرده ایم، الان هم که بعداز قرن ها به فکر افتاده ایم؛ معمولا حرص حرف زدن داریم؛ یعنی دراینجا هم به نوعی دیگر دنبال هواها ومطالبات  نفس خودمان هستیم.(امام واقعا غریب است)... مطالبات امام را باید شعار اصلی خودمان قرار دهیم:«لو ان اشیاعنا وفقهم الله لطاعته علی اجتماع من القلوب فی الوفاء بالعهد علیهم لما تاخر عنهم الیمن بلقائنا ولتعجلت لهم السعادة بمشاهدتنا علی حق المعرفة وصدقا منهم..»

ضمنا یک فایده ی 1000صلوات دوستان  در هرروز هم در همین است که زمینه ی وحدت قلوبشان را هموار می کند(وحدت ذکر ←وحدت فکر← وحدت قلوب)