نوروز، نماد انتظار ایرانیان باستان برای دمیدن بهار موعود آخرالزمان است. چنانکه امام صادق علیه السلام هم ایرانیان را به دلیل زنده نگه داشتن همین نماد مقدس، می ستاید. درطول تاریخ پرفتن? ایران، ایرانیان دراثر هجوم اقوام مختلف، بسیاری از نمادها وآیین ها وجشن های سنتی مختلف خود را فراموش کرده اند؛ اما شگفت انگیز اینکه در این میان نه تنها نوروز را حفظ کردند بلکه حتی مهاجمان مخالف ـ مثل عباسیان ـ را هم کم کم به برپایی این سنت شکوهمند خود متمایل ساختند! چنانکه می گویند؛ درزمان تسلط بنی امیه وبنی عباس، نیاکان ما به خاطر قدوغن شدن مراسم نوروز، به طور پنهانی آیین خود را در سرداب ها ومخفی گاه ها برپا می کردند؛ لیکن همان گونه که اشاره شد خود خلفای عباسی هم مجذوب این آیین وفلسفه ی غنی وسنت های ارزشمند آن شده، و نهایتا این سنت را جزو سنت های رسمی دربار خود قرار دادند.
*********************************
***************************
********************
عصر ما، گرچه خزان پیروزاست
چشم امید جهان «نوروز » است
ای که فرهنگ بهاری داری
پیشواز آمده ای ؟ سالاری !
«سبزه انداختن»ات مطلوب است
چقدَر«خانه تکانی» خوب است
«هفت سین»ات به سلامت باشد
عید نوروز ، به کامت باشد
این بهاران ز تو دارد معنی
ادبیات بهاری یعنی
سبزه بر کوزه ی آبت عشق است
حافظا ! باده ی نابت عشق است
سکه و سرکه و سنجد داری
«عشق من با توچه سنجد...»آری!
آفرین بر تو و استحسا نت
سبزه ات،آینه ات ،قرآ نت
تو بگو«سیب»،سپندش با من
«یاعلی»از تو، سمندش با من...
تو علمدار بهاری، برخیز !
بتکان خانه ی خواری برخیز!
آب در کوزه ی اعجازت هست
نقش فرهنگِ جهان سازت هست
نه فقط «نقش جهان» داری تو
واقعا نقش جهان داری تو!
من یقین دارم وشک درما،نیست
عصر آینده ء ما ایرانی ست
مشرق و مهد تمدن : ایران
آخرین عهد تمــدن : ایران * مشکات/اسفند 1393
...................................................................
*ن.گ:مشرق زمین گهواره ی تمدن (تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد اول، مقدمه)
