سفر آه

شب زلفت سحر نمی خواهد   

لب شیرین شکر نمی خواهد

دل عاشق کبوتری دارد                                            

قاصدک نامه بر نمی خواهد

سفر آه روی آیینه                                    

به خدا بال و پر نمی خواهد

شب و تنهایی و پریشانی                           

دل ما همسفر نمی خواهد

برو هان! ای حکیم، کاین افسون              

قیل و قال این قدَر نمی خواهد

مدرک بیدلان لب یار است                    

سند معتبر نمی خواهد

روی ماه تو آیت‌الله است                         

این که شقّ القمر نمی خواهد

خبرِ واحدی که من دارم                          

جز دلِ بی خبر نمی خواهد

هر که اهل دل است می داند                   

علم سِرّ دردسر نمی خواهد

لب شیرین دلبرم الّا                                  

شاهد خونْ جگر نمی خواهد

عاشقی کفر و دین نمی سنجد                  

آتش از ما نظر نمی خواهد

ما بهشت از کسی نمی خواهیم

این که دیگر تشر نمی خواهد

سیم ساز دلم خودش کوک است           

«سُ و لا ، می، فا» دگر نمی خواهد

مستی طبع ما خدادادی ست                    

عرق و عرّ و عرّ نمی خواهد

دل من بُرده ای، سر آوردم                      

دل بیدل که سر نمی خواهد

بت ما را کمر به مو بند است            

جان من! این تبر نمی خواهد    

تا توانی بتی به دست آور                         

بت شکستن هنر نمی خواهد

این خلیلی که می شناسم من    

جز بتِ بی کمر نمی خواهد!...

بگذریم...این دو روزة دنیا                       

این همه جنگ و جَر نمی خواهد

عاقبت زیر خاک خوابیدن                       

راستی زور و زر نمی خواهد

آخرین حرف زندگی مرگ است           

پند از این ساده تر نمی خواهد

سخنی مثل برگِ گل نازک                     

تیغ نقد و نظر نمی خواهد

شعر من جز نفس کشیدن نیست               

این قدَر کرّ و فرّ نمی خواهد

غزلی.... ناگهان خداحافظ!

مر گ عاشق خبر نمی خواهد

                                      1374