خواهش.ممنون از لطفتون

با عرض تحيت. بله از جهت شخصي،ظهور انفُسي مهم تر از ظهور بيروني و آفاقي به نظر مي رسه. اما چند نکته را مدنظر داشته باشيم:1. کسي که فقط در فکر خودش باشه، درواقع از درد بشريت و از همّ وغم خود امام غافل شده .2. کسي مي تونه دغدغه ي ظهور امام را داشته باشه که از پوست فردي خودش بيرون اومده و غم امام و بشريت را داره وچنين کسي قطعا داراي ارتباط قلبي با امام هست. 3بنابراين خود تپش ظهور داشتن عين ارتباط قلبي و تقرب به امامه، عين تفاهم با حضرت موعوده 4. راهکاري که دراين نوشته عرض کرديم(هزارصلوات درهرروز) انشاالله تپش مهدوي ما را زياد مي کنه ودقت بفرماييد که اين، هم ظهور انفسي وهم ظهور آفاقي را براي منتظران نزديک مي کنه. پس حاصل عرض ما اين شدکه: شيعه ي امام زمان صلوات الله عليه فقط نبايد سوداي خودش را داشته باشه و همينکه از پوست خودش بيرون اومد و درد و دغدغه ي امام وبشريت را پيدا کرد؛ اين خودش عين تقرب به امام و عين فرج فردي ست و چنانچه اين تربيت در شيعه زياد بشه، باعث فرج عمومي هم خواهد شد. دراين دو حديث دقت بفرماييد: انتظارالفرج من الفرج!/ براي فرج زياد دعا کنيد که فرج خودشما دراين است!