سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مهدی مشکات ـ شعرونظر

                                      مجموعه ی اذان مشرق (1)

                                                                         سروده سال1377

من مقیم کشور آیینه ام                                                            

آه از جغرافیای سینه ام:

***

ای دل ،ای شرقی ترین میعادها

سرزمین بهترین رخدادها

 

امشبی خون جوش تر می خواهمت                       

ای نفس! چاووش تر می خواهمت

 

چشم من! امروز بارانی بیا

شعر من! برگرد، طوفانی بیا

 

دل که می آید، بگو: شمعانه تر!

عقل اگر آمد، بگو: پروانه پر !

 

نی! بیا امشب ولی بی پرده باش                                               

فکر آتش سوزی‌ات را کرده باش

 

دل در آتش، چشم در دل دوختم                            

رخصت ای پروانه! من هم سوختم

 

من جوانم ـ ارغوان افروخته                                     

شمع این جمعم  ـ زبانم سوخته

 

گرچه می دانم کسی بدخواه نیست                         

هیچ کس راز مرا آگاه نیست

 

من دلم در بند ضرباهنگ عشق                                

کوچه های سینه ام دل تنگ عشق

 

 جَلجَلَ الخلخال صوتَ الاِجتیاز

انّما هذا حقیقٌ فی المَجاز

 

پارسی گو،نازنازی خوشتر است

حرف حق گفتن مجازی خوشتر است..

 

دوستان عطر تشرف بشنوید!                                     

بوی پیراهان یوسف بشنوید!

 

عشق دارد آسمانی می شود                                     

آسمان در عشق فانی می شود

 

عشق ،تنها آشیان آشتی ست                                    

عشق، آبی آسمان آشتی ست

 

عشق پایان همه آوَردهاست                                     

عشق درمان تمام دردهاست

 

پیش من برگرد ای عشق لطیف

تا از این گلشن بگردانم خریف

***

من مقیم کشور آیینه ام                                                            

ناله از زنگار دارد سینه ام

 

خسته ام از دم دمِ این هم دمان

دست بردار از دل من ای زمان

 

من که قلبم مثل تو از سنگ نیست                           

تو گمان کردی دل من تنگ نیست؟

 

آه! من هم آرزوها داشتم                                                         

شهر کاشی نقش رویا داشتم

 

کاش دل ها را به دل ها راه بود                                               

کاشکی دیوار، جنس آه بود

 

کاش مردم هر چه خیلی می شدند                           

 باز هم مجنون و لیلی می شدند

 

کاش آدم، غربی و شرقی نداشت                            

مشکل ما با شما فرقی نداشت

 

راستی رسم جدایی هم بد است                               

کاشکی فرق جدایی می شکست

 

کاش عین چشم و ابرو می شدیم                             

مثل چای قند پهلو می شدیم

 

کاش می فهمید این انسانِ سرد

باخودش،بانسل وتاریخش چه کرد!..


ارسال شده در توسط مهدی مشکات(بیاتی)