***

 هم وطن! مردی تو ،دمسردی مکن!

دربهارستان خود زردی مکن

بس که ما با هم تلاطم کرده ایم                              

ساحل خورشید را گم کرده ایم

ورنه بامِ شام ما بی نور نیست                    

صبحگاهان آن قدَر هم دور نیست

گرچه مثل زلف شب تاریم گاه                               

آفتابی زیر سر داریم - آه!

قرن ما دیباچه ی خورشید هاست                 

قرن ما آبستن امّید هاست

قرن ما عطر تشرف می دهد                     

بوی پیراهان یوسف می دهد

قرن حاضر، یار غایب از نظر                    

می رسد ای دوستان همسفر

مثل آیینه برایم روشن است                      

مرگ بر اندیشه ی اهریمن است

غم مخور، این شب به پایان می رسد                       

آفتاب شهر خوبان می رسد

من برایت قصه می گویم بخواب                             

کوک خواهم کرد ساز آفتاب

برق شعر من درای رعد توست                 

آنچه می گویم برای بعد توست

بعد از این فوج ملایک می رسند                             

زائران صبح ، یک یک می رسند

موج موج از دور پارو می زنند                                

ذرّه ها در نور پهلو می زنند

باز باران، باز سبزه، باز نور                        

باز چشم نرگس باغ ظهور

خنده ی صبح از بناگوش فلق                      

باز خواهد شد به کوریّ شفق

سرو سیمین قصد قامت می کند               

در چمن شور قیامت می کند

یاس ، مریم، لاله، شبنم، اطلسی                               

بر مشامم می رسد بوی کسی

بوی گل نه، بوی محشر، بوی حج            

بر مشامم می رسد بوی فرج

آی دریا، آی صحرا، آی باغ                   

آی مهتاب، ای سپهر چلچراغ

گل پران پرنیان پوش آمدند                    

قدسیان باده بر دوش آمدند

آمدند آن سبزپوشان زمین                       

در طواف قبّه ای از یاسمین

گونه هاشان زادگاه آفتاب                      

سینه هاشان بارگاه ماهتاب

وه، چه شوری در سر تنبورهاست             

صد نیستان در رگ ماهورهاست

لاله ی گوشم برایم خوانده است :                

یک اذان تا صبح باقی مانده است!

با اذان مشرق ای اصحاب نور

منتظر باشید تا بانگ ظهور

منتظر باشید ای ققنوس ها

رو به پایانند این کابوس ها*

                                                  مشکات/  7 ـ 1376

*نگاه کنید: اذان مشرق2.همین وبلاگ(بایگانی ها)